by وقتی بچه بودیم همیشه به ما گفته می شد که آدامس رو قورت ندین چون به معده می چسبد و ۷ سال زمان میبره تا هضم یا دفع شه.
یعنی تصور کنین اگه شما در سال ۲۰۰۶ میلادی یه آدامس رو قورت داده باشین، جورج دبلیو بوش هنوز در کاخ سفید بوده، شبکه اجتماعی توئیتر تازه راه‌اندازی شده، فصل دوم فیلم سینمایی دزدان کارائیب در بالاترین جایگاه فیلمای پرفروش قرار گرفته. اگه بخوایم این تاریخ رو به خورشیدی تبدیل کنیم، در این سال انوشه انصاری به عنوان اولین فضانورد ایرونی با فضاپیمای سایوز تی‌ام‌ای-۹ به مقصد ایستگاه فضایی بین‌المللی پرواز کرد.
یا مثلا چرخهٔ سوخت هسته‌ای ایران تکمیل و خبر اون به وسیله محمود احمدی‌نژاد، رئیس جمهور وقت اعلام شد.
بابک بیات، آهنگساز و ناصر عبداللهی، خواننده پاپ ایرونی هم در این سال دار فانی رو وداع گفتن.
اما این ادعا درسته؟ در این رابطه، دانشمندی موسوم به «کلودیا هموند» عزمشو جزم کرد تا صحت یا سقم این ادعا رو ثابت کنه و بخاطر این، تحقیقات زیادی در این مورد انجام داد تا دلایلی مبنی بر علمی بودن یا نبودن این باور رو کشف کنه.
در همین زمینه، واسه باخبر شدن از نتیجه بررسیای ایشون از شما دعوت می کنیم تا در ادامه با ما همراه باشین.
جالبه بدونین که آدامسای جویدنی شامل صمغ، شیرین‌کننده، طعم‌دهنده، مواد نگهدارنده و نرم‌کننده هستن. شیرین‌کننده‌ها و طعم‌دهنده‌ها مثل روغن نعنا به سرعت شکسته شده و به هضم و دفع می شن.
همین‌طور مواد نرم‌کننده مثل روغنای گیاهی یا گلیسیرین هم در سیستم گوارش فرد اختلالی ایجاد نمی کنن و کم کم هضم می شن.
اما ماده ای که در برابر اسید معده و آنزیمای گوارش غذا شدیدا مقاومه و نمی سوزد، «صمغ» است. صمغ یا انگم، ماده اصلی آدامسای جویدنی رو تشکیل داده.
در گذشته، بیشتر کمپانیا واسه تولید آدامس از شیره درخت ساپودیلا استفاده می کردن که از راسته درختان همیشه بهار و بومی جنوب مکزیک، آمریکای مرکزی و کارائیبه. صمغ این درخت که واسه تولید سقز استفاده می شد، چیکل اسمشه.
اما وقتی سربازان آمریکایی، در طول جنگ جهانی دوم جیره آدامسای خود رو به بیرون مرزها بردن، اندازه درخواست واسه این خوراکی شیرین زیاد شد و همین امر موجب شد تا دیگه درختان ساپودیلا جواب‌گوی اندازه درخواست مردم نباشه.
الان، کارخانه ها از پلیمرهای طبیعی یا مصنوعی واسه تولید آدامس استفاده می کنن. انجمن دارو و غذای آمریکا اجازه به کار گیری چندین ماده مثل لاستیک بوتیل رو به تولیدکننده ها داده. این ماده لاستیکی در ساخت بخش داخلی تیوبا استفاده میشن.
هر کارخانه ای دستور ساخت مخصوص خود رو واسه تولید آدامس با اندازه کشسانی و چسبندگی موردنظرشان داره.
اما با اینکه ماده لاستیکی موجود در آدامس به سختی هضم می شه، به این معنی نیس که ۷ سال در معده فرد باقی می مونه. حتی بعضی از مردم تصور می کنن که وقتی آدامس رو قورت می دید، به سمت قلب حرکت کرده و دور و بر اونو می پوشونه. اما اصلا اینطوری نیس.
از اونجا که آدامس حجم کمی داره، میتونه راه خود رو به دستگاه گوارش پیدا کرده و دفع شه.
خیلی از مواد خارجی مثل سکه هایی که کمتر از ۲ سانتی‌متر قطر دارن، می تونن راه خروج از معده رو پیدا کرده و دفع شن. پس آدامس به خاطر نرم بودن شانس بیشتری واسه خروج از معده داره.
تنها موردی که می تونه باعث شه تا آدامس ۷ سال در معده جای خوش کرده و خارج نشه، اینه که حجم بزرگی از این خوراکی قورت داده شده باشه و فرد هم یبوست داشته باشه. در این رابطه بد نیس به خبری اشاره کنیم که در سال ۱۹۹۸ میلادی در روزنامه منتشر شده و در مورد سه کودکی اخطار داده بود که در نتیجه قورت دادنای همیشگی آدامس دچار انسداد مقعد شده بودن.
یکی از این کودکان، یه پسر ۴ ساله بود که به مدت ۲ سال یبوست داشت و از این موضوع رنج می بره. دستشویی رفتن واسه ایشون به یه مشکل واقعی تبدیل شده بود تا اینکه والدینش آدامس رو به عنوان راه حلی واسه کمک به هضم بهش پیشنهاد میدن.
این پسربچها هر روز ۵ تا ۷ آدامس می جوید و در آخر هم همه اونا رو قورت می داد. پزشکان پس از ۴ روز درمان و به کار گیری مکملای شامل فیبر، روغنا و تنقیه کردن، وقتی هیچ نتیجه مثبتی دریافت نکردن، ایشون رو مورد عمل جراحی قرار داده و یه توده تافی‌مانند از انتهای راست‌روده‌ی ایشون بیرون آوردن.
این کودک هنوز به ۷ سالگی نرسیده بود اما در اثر قورت دادن آدامس با یه مشکل اساسی مواجه شده بود.
مریض دوم هم یه کودک ۴ ساله بود که در مقعده ایشون یه توده رنگارنگ از آدامسا جمع شده و براش مشکل ایجاد کرده بودن.
کودک سوم یه نوزاد ۱۸ ماهه بود. پزشکان ۴ سکه کوچیک که به وسیله یه ماده چسبناک و موم‌مانند به هم وصل شده بودن رو از معده اون خارج کردن. پس از بررسیا مشخص شد که این نوزاد عادت به خوردن سکه های ریز و آدامس داشته.
تا اینکه آخرسر خونواده متوجه این می شن و کودک رو ادامه این کار منع می کنن.
با این توضیحات، باید این طور نتیجه گیری کرد که اگه عادت دارین آدامسای خود رو به جای بیرون انداختن از دهن، قورت بدین، پس باید منتظر عواقب بد اون مثل انسداد راست‌روده خود هم باشین. اما اگه بعضی وقتا به طور تصادفی آدامس به گلوتون پریده و مجبور به قورت دادن اون میشین، خیلی نگران نباشین چون این ماده کم کم راه خروج رو یافته و دفع می شه.
یعنی، اگه امروز یه آدامس رو قورت بدین، تا بازیای المپیک سال ۲۰۲۰ در معده شما باقی نخواد موند.
این ادعا که ۷ سال زمان میبره تا آدامس هضم شه و بیشتر ما رو در کودکی با اون می ترسوندن، غلطه.
