by این روزا جنبش «جلیقه زردها» در فرانسه و پاریس خودنمایی می کنه، مردان و زنان فرانسوی که با پوشیدن جلیقهای زرد شورش به راه انداخته و ندای اعتراض به گرانی و پایین بودن دستمزدها سر دادن. همه چیز با افزایش ۶ سنتی مالیات بر سوخت شروع شد و بر خلاف عقب نشینی ماکرون از طرح خود واسه زیاد شدن قیمت سوخت و حتی بالا بردن دستمزدها هم این شورش خیابانی بازم ادامه پیدا کرده. در سراسر جهان هر روز اعتراضات و اجتماعاتی در خیابونا واسه نشون دادن اعتراض به یه مشکل اساسی یا یه قانون جنجالی و حتی یه اتفاق یا اظهارنظر ناخوشایند صورت میگیره و در بدترین شرایط به شورش خیابانی و درگیری بین خودنمایی کنندگان و نیروهای امنیتی می رسه.
با این وجود وقوع شورش همگانی و کشت و کشتار فقط در کشورهایی صورت میگیره که دولت حاکم، حکومتی سرکوبگر و دیکتاتور مآب باشه. از اون جایی که دولتا و حکومتایی با اینجور ویژگیایی در طول تاریخ کم نبوده ان، همیشه تماشاگر شورشا و اعتراضاتی در اندازه وسیع بوده ایم که بعضی وقتا هزاران هزار قربونی به دنبال داشتن. هر چند این شورشای خیابانی در مقایسه با انقلابا و جنگا تلفات کمتری به دنبال دارن اما در مواردی هم تعداد کسایی که در شورشا جون خود رو از دست میدن مهمه. در ادامه این مطلب می خوایم شما رو با ۱۰ شورش مرگبار تاریخ آشنا کنیم.
۱۰- شورش ۸۸۸۸ (میانمار، ۱۹۸۸)
تعداد کشته شدگان: ۳٫۰۰۰ نفر
چگونگی شروع اعتراضات: بعد از چند سال حکومت دیکتاتوری ژنرال نی وین که با نابودی اقتصاد کشور همراه بود، شهروندان میانماری که اون زمان برمه نامیده می شد شورع به اعتراضات خیابانی در اندازه وسیع کردن. این اعتراضات در ۸ آگوست سال ۱۹۸۸ شروع شد (نام این اعتراضات از همین تاریخ گرفته شده) و خیلی زود به خشونت کشیده شد چون نیروهای پلیس تلاش داشتن کوچیکترین اعتراضی رو در هم بشکنن. بیشتر از ۵۰۰٫۰۰۰ نفر در شهر رانگون، پایتخت کشور، به خیابونا اومده و علیه خشونت رو به افزایش پلیس و نیروهای امنیتی دست به تظاهرات زدن. درزمان همین اعتراضات بود که آنک سان سوچی، رهبر الان میانمار، به خاطر نقشش در راه اندازی جنبش اعتراضی ۸۸۸۸ به معروفیت رسید و در سال ۱۹۹۱ هم جایزه صلح نوبل رو گرفت.
نتیجه اعتراضات: در آخر پلیس پیروز شد و در روزای آشوب صدها نفر رو به ضرب گلوله به قتل رساند. بیشتر از ۳ هزار معترض در خیابونا کشته شدن و تقریباً همه رهبران جنبش زندانی و یا تبعید شدن. هنوزم نقش نظامیان در میانمار جنجالیه و قسمت بزرگی از قدرت رو در دست دارن. اولین انتخابات دموکراتیک بدون دخالت نظامیان در سال ۲۰۱۰ در میانمار برگزار شد.
۹- جنبش اول مارس (کره، ۱۹۱۹)
تعداد کشته شدگان: ۷٫۵۰۰ نفر
چگونگی شروع اعتراضات: بعد از اینکه شبه جزیره کره در سال ۱۹۱۰ به ژاپن الحاق داده شد، مردم کره کم کم از سیاستای دولتمردان جدید خود عصبانی شده و خواهان بدست گرفتن قدرت در کشورشون به وسیله خود کره ایا شدن. خیلی از تحصیل کردهای کره ای از قبل مردم به خیابونا ریختند، روشنفکرانی که تحت تاثیر سخنرانی مشهور وودرو ویلسون، رییس جمهور وقت آمریکا و اصول معروف ۱۴ گانه اون واسه پایان دادن به جنگ جهانی اول قرار گرفته بودن که یکی از مفاد اصلی اون اینجور بود که مردم یه کشور بتونن خود رهبرانشان رو انتخاب کنن. روز اول ماه مارس به عنوان روز اول اعتراضات انتخاب شد چون با روز مرگ امپراطور قبلی کشور همزمان می شه.
کم کم این اعتراضات به بزرگ ترین شورش و راهپیمایی عمومی علیه حکومت خارجیا بر کره در تاریخ این کشور تبدیل شد.
نتیجه اعتراضات: این اعتراضات هر چند ماهیتی بدور از خشونت و آروم داشت اما به کشتار منتهی شد و سربازان ژاپنی به طرف مردمی که به خیابونا اومده بودن آتیش باز کردن. بیشتر از ۲ میلیون کره ای در این اعتراضات شرکت داشتن که ۴۶٫۰۰۰ نفر از اونا بازداشت و بیشتر از ۷٫۵۰۰ نفر هم به قتل رسیدن. هر چند این جنبش اعتراضی به هدف خود نرسید اما با ضعیف کردن قدرت حکومت ژاپنیا در کره همراه بود و به تشکیل حکومت موقتی در کره منتهی گردید که جمهوری کره نامیده شد و اینجوری برگی مهم از تاریخ شبه جزیره کره رقم خورد.
۸- شورش دهقانان رومانی (رومانی، ۱۹۰۷)
تعداد کشته شدگان: ۱۱٫۰۰۰ نفر
چگونگی شروع اعتراضات: در سالای اول قرن بیستم در تموم نقاطی که امروزه خاک رومانی هستش، اونقدر خشم و نفرتی در میان دهقانان نسبت به ظلم ملاکان پولدار جمع شده بود که یهو طغیان کرد.
هر چند کشاورزان ۸۰ درصد از جمعیت کشور رو تشکیل می دادن اما تقریباً هیچ فردی از این گروه خود صاحب زمین نبود. شورشا در مارس ۱۹۰۷ شروع شده و به سرعت گسترش یافت. در بخش جنوبی کشور این اعتراضا به کشتار و قتل منتهی شد.
هر چند نفرت از عموم یهودیان نقش زیادی در این کشتارها داشت و خیلی از ملاکان پولدار مناطق شورش یهودی بودن اما کم کم آشوبا به مناطق دیگه کشیده شد؛ مناطقی که ساکنان یهودی اون کم بوده و یا به کلی بدون ساکن یهودی بودن.
نتیجه اعتراضات: دولت محافظه کار در برابر اعتراضات ضعیف بوده و نتونست شرایط رو مدیریت کنه، اینجوری لیبرالا قدرت رو به دست گرفتن. لیبرالا با اعلام وضعیت اضطراری، بیشتر از ۱۰۰٫۰۰۰ نظامی و شبه نظامی مسلح رو واسه نابود کردن شورش بسیج کردن. کمتر از یه هفته بعد، دهقانان سرکوب شده و دولت دوباره کنترل کشور رو بدست گرفت. از اونجایی که پادشاه کارول اول همه اسناد مربوط به اعتراضات رو نابود کرد، هیچ وقت تعداد دقیق کشته شدگان مشخص نشد اما بسیاری تعداد تلفات رو بیشتر از ۱۱٫۰۰۰ نفر تخمین زده ان.
۷- شورش «هفته خونین» (فرانسه، ۱۸۷۱)
تعداد کشته شدگان: ۲۰٫۰۰۰ نفر
چگونگی شروع اعتراضات: کمون پاریس یا همون حکومت پاریس در دوران انقلاب فرانسه یه گروه سوسیالیست بودن که در سال ۱۸۷۱ حکومت شهر رو در دست داشت . این گروه پس از اینکه ترس از برگشت حکومت پادشاهی شهر رو فرا گرفت بوجود اومده و به خلع اسلحه گارد ملی در شهر منتهی شد.
بعد از این که گروه ها و احزاب محلی در شهرهای دیگه خیلی زود سرکوب می شدن، اما کمون پاریس با آخر خشم و انتقام دولت مرکزی مواجه شد.
تعداد خیلی از سربازان کشور واسه مقابله با شبه نظامیان آموزش ندیده در پاریس اعزام شدن که استقلال شهرشون رو از دولت مرکزی اعلام کرده بودن.
نتیجه اعتراضات: در روز ۲۱ می همون سال، به لطف سازماندهی ضعیف نیروهای کمون پاریس، ارتش کشور وارد شهر بدون دفاع منظم پاریس شده و هر کسی که اسلحه در دست داشت یا به همکاری با شورشیان متهم می شد رو هدف قرار دادن. تو یه هفته کشتار که با نام «هفته خونین» ازش صحبت به میون میاد بیسش از ۲۰٫۰۰۰ شهروند عادی پاریسی کشده شده و در مقابل ارتش کشور تنها ۷۵۰ نفر از نیروهاش رو از دست داد. بعد از ان موج سرکوب بیرحمانه در پاریس شروع شد که با دستگیری بیشتر از ۴۰٫۰۰۰ نفر همراه بود.
۶- قتل عام ۲۲۸ (تایوان، ۱۹۴۷)
تعداد کشته شدگان: ۲۸٫۰۰۰ نفر
چگونگی شروع اعتراضات: بعد از تسلیم شدن ژاپن در روزای آخر جنگ جهانی دوم، کنترل تایوان که واسه ۵۰ سال تحت حکومت ژاپنیا بود طی یه اشغال نظامی که قرار بود موقت باشه به چینیا رسید. نیروهای چینی که در اول به عنوان نیروهای آزادی بخش کشور مورد استقبال مردم تایوان قرار گرفته بودن خیلی زود سرکوب گری خود رو به نمایش گذاشتن. این سبک دیکتاتورمآبانه باعث خشم تایوانیا شده و با مشکلات اقتصادی بزرگی واسه مردم فقیر کشور همراه بود. شعله اعتراضات با دستگیری و شکنجه یه زن بیوه در ۲۸ فوریه ۱۹۴۷ که بدون مجوز سیگارفروشی کرده بود روشن شد و خیلی زود اعتراضاتی در سراسر تایوان شروع گردید.
نتیجه اعتراضات: مقامات دولت محلی در حالی که وانمود می کردن قصد گفتگو با معترضان رو دارن، هزاران نظامی رو واسه سرکوب مخالفان و معترضان وارد کشور کردن. در روز هشتم مارس، نیروهای چینی سر رسیده و به سمت معترضان تایوانی که بیشترً از مردم عادی و غیرنظامی بودن آتیش باز کردن. روی هم رفته بیشتر از ۲۸٫۰۰۰ نفر جانشون رو از دست دادن و چندین برابر این تعداد هم بدون دلیل دستگیر و روونه زندانا شدن. تا سال ۱۹۸۷، دوره ای خوفناک از حکومت نظامی که از اون با نام «وحشت سفید» یاد می کنن در کشور حکمفرما بود که درزمان اون دولت چین با سیاست مشت آهنین خود مردم تایوان رو سرکوب می کرد و ساکت نگه می داشت.
